Esperanto en Rusio История эсперанто в России и Советском Союзе. Биографии репрессированных эсперантистов, архивные материалы.

Некрасов Н.В.

Господину Директору Московского Института "Эсперанто"

                                            Николая Владимировича Некрасова

                                 П р о ш е н и е

Настоящим честь имею просить Вас, Милостивый Государь, допустить меня к экзамену в знании специального курса международного языка Эсперанто.

При сем прилагаю квитанцию за No. 59 о взносе 10 рублей за означенный экзамен.

Москва. 1 сентября 1917 г.

                                                              Н. Некрасов

---------
                                Mia auxtobiografieto

       Mi naskigxis en Moskvo la kvinan de decembro en la jaro 1900a [Novstile: 18-12-1900]. Mi ne memoras miajn infanajn jarojn kaj sxajnas al mi, ke nenio rimarkinda okazis <dum> [forstrekita] en tiu tempo. En la jaro 1911a, printempe mi finis la kurson de unu el la Moskvaj urbaj lernejoj, en kiu mi lernis dum 3 jaroj kaj en auxtuno de la sama jaro mi farigxis instruato de la Moskva 5a klasika gimnazio, en kiu mi lernas ankoraux nun. Do post kiam okazis tio cxi, mia vivo pasas regule. Nur antaux la komenco mem de la milito mi vizitis kune kun miaj gepatroj Krimeon. Tiu cxi vojagxo estis sola deflankigxo de la cxiama ordinareco, en kiu mi vivas. Mi esperantigxis en printempo de la jaro 1915, trovinte cxe mia kamarado priesperantan
brosxureton. Mi tuj vizitis la Moskvan librejon "Esperanto", acxetis lerno- kaj legolibrojn kaj de tiam mi estas arda esperantisto, intencanta resti tia cxiam.

N.Nekrasov

Bone Korzl[inskij]
         ASahxarov

[Написано аккуратным ученическим почерком на большом листе клетчатой бумаги]

-------------

               Kial mi farigxis fervora adepto de Esperanto

Simile al radi' en la mallumo plena, --
Al melodia son' fluganta tra l'silent', --
Simile al ondet' sur laga spac' ebena, --
Al delikata blov' de l'fresxiganta vent', --

   L'animon pro malgxoj' eterna superantan
   En fin' la bela rev' plenigis per esper',
   Ke ecx la efektiv' la senton nun konstantan
   Ne forelpelis, ecx se estus gxi hximer'.

Kaj el la juna kor' elflugas flama kanto.
Kaj sxauxmas la emfaz', simile al la mar'
Pri la interna cel' de nia Esperanto
Kaj pri la ideal' komuna de l'homar'. --

La superskribita versajxo, jxus verkita de mi, tute plene kaj precize montras, kial mi estas favora al la lingvo Esperanto.. Mi estas indiferenta al gxia formo. Cxiuj disputoj, cxiuj reformprovoj sxajnas al mi absurdaj kaj ridindaj. Por mi estas suficxe,  ke mi povas cxiun mian aux ies ajn penson facile, klare, bone kaj bele esprimi en Esperanto. Mi ne komprenas, kial oni deziras pli. Mi ankaux opinias, ke la <plibonigitajxoj> [forstrekita] pli bonaj formoj estos kreitaj de la verkistoj.

Kiel cxiu nacia lingvo, Esperanto (sic!) ankaux nepre evoluados. Kaj mi plene konsentas kun d-ro L.L.Zamenhof, dirinta, ke la malbonaj formoj farigxos neuzataj arhxaismoj, anstatauxitaj per pli bonaj same, kiel tio okazis, ekzemple al la vorto "subacxeti", anstatauxita per "korupti". Mi ne rifuzas noti ankoraux la vortojn de s-ro Edmondo Privat, ke "la lingvon kreas ne la vortoj, sed grupoj de vortoj".

Tamen mi revenu al la temo.

"Poetae nascuntur". Mi kredas, ke tiu cxi diro koncernas ankaux min. Mi kredas, ke mi estas poeto. En la vorto "poeto" mi supozas ne "versiston", kiel kelkaj personoj.  La poetoj povas ne esti versistoj. La poetoj estas homoj pensantaj. Ili estas revantoj, filozofoj de la animo, de la sento.

Mi kredas, ke mi estas tia. En mia juna koro cxiam logxis revoj, la belaj revoj. Cxiu nobla ideo, cxiu flama, pura deziro cxiam trovadis en mia animo favoran akcepton.

Kiam mi eksciis pri Esperanto, mi tuj komprenis gxian internan ideon, la ideon, kiu estis cxiam kuragxiganta la unuajn pionirojn de Esperanto en ilia malfacilega laboro venki la inertecon de la socio. Tiu cxi ideo de la frateco de cxiuj popoloj sur la neuxtrala fundamento, tiom kontrauxa al la nuna tutmonda situacio, eksxajnis al mi tiel alloga kaj bona, ke mi komencis
lerni Esperanton.

Tiu cxi ideo nun permesas al mi optimiste rigardi la terurojn de la militego kaj esperi la estonton. Dank'al la interna ideo de Esperanto, mi farigxis esperantisto, kaj la favoron al la ideo mi transportis al la lingvo mem.

Moskvo,  la 10-an de septembro 1917.

N.Nekrasov

Kontentige
ASahxarov

[Написано неровным почерком со многими помарками,  зачёркиваниями, исправлениями. Очевидно,  сильно волновался]



Historio.ru — история отечественного движения эсперантистов (Российская империя, СССР, РФ).