Ю.РАХАМЕГИ                       
       
Al Sinjoro Direktoro de Moskva Instituto de Esperanto.
De Juhan Rahamegi

                      P e t o

     Per tio cxi mi petas Vin,  estimata Sinjoro,  ekzamenigi min cxe Via Instituto Esperanta pri la speciala kurso de Esperanto.
     Al tiu  cxi  mi  metas  kvitancon pri dek rubloj de ekzamena kotizo.

          Moskvo, 17.I.1912.              J.Rahamegi

     Rezolucio: Время  экзамена назначено на 22 января в 2 1/2 ч.  дня.
                                            А.Сахаров
_________________________________________________________________

                     Mia auxtobiografio

     Mi estas  naskita  la 16(28)-an  de  januaro 1883 en parohxo Hagers', en Revela distrikto de Estlanda gubernio.  Laux nacio mi estas Esto,  laux religio luterano.  Komencan instruadon donis al mi mia patro,  kiu estis kaj  nun  estas  instruisto  en  vilagxa popollernejo. En  [la] jaro 1893 mi eniris Revelan 4-klasan urban lernejon, kie mi finis kurson jam en [la]  jaro  1896.  Poste  mi preparis min  por [la] matureca ekzameno,  sed la malpacaj tempoj dum [la] 1904-06 malebligis por  mi  la  ekzamenigxon.  Tamen  mi povis esti dum mallonga tempo vizitanto de Jurjeva universitato.
     En [la] jaro 1899 mi komencis laboron cxe estaj gazeto, unue kiel simpla kunhelpanto de redakcio, sed jam en [la] jaro 1905 mi estis faka redaktoro cxe cxiutaga estlingva  gazeto  "Paevaleht"; dum [la] jaro 1907/08 mi redaktis la parton por komunuma kaj loka politiko en cxiutaga gazeto "Virulane"  -  ambaux  en  Revel.  En lasta tempo  mi  okupigxis  pli per komercaj laboroj,  estante en [la] jaro 1909/10 la  komerca  gvidanto  de  gazetoj  "Virulane",
"Meie Elu"  kaj kelkaj aliaj,  poste (gxis auxtuno 1911) estrante presejon M.Antje en Revel. Nun mi logxas en Moskvo kiel librotenulo kaj komerca korespondanto.
     La jxurnalista laboro postulas partoprenadon  de  socia  kaj societa vivo de mia popolo.  Dum kelkaj jaroj mi estis sekretario de Revela abstinenta [korektita per krajono: "abstinenca"] societo, membro de Centra Komitato de Estaj abstinentaj [korektita p.k.  - "abstinencaj"] societoj, komitatano cxe Revela Esta Literaturista Societo, kaj ano de Redakcia komitato cxe Estlanda Societo de Instruistoj. Kun Esperanto mi konatigxis en [la] jaro 1906,  kaj  de tiu tempo  mi  estas laux ebleco propagandinta gxin.  Krom multaj propagandaj artikoloj  mi  adaptis   por   Estoj   la   Zamenhofan Ekzercaron, la  "Esperanto  en  dek  lecionoj" de Cart & Pagnier, verkis vortaron malgrandan  Esperanto-Estan  kaj  prilaboras  nun vortaron plenan  Esta-Esperantan.  Krom  tio mi faris kursojn pri Esperanto en Revel, kaj estis unu el fondintoj kaj komitatanoj de Revela Esperantista Grupo.

                                        Juhan Adolf Rahamegi

       Moskvo, la 22. januaron 1912
_________________________________________________________________

                      Diversaj metodoj de propagando de Esperanto

     Cxiu Esperantisto,  kiu  bone komprenis la internan ideon de Esperantismo kaj estas konscianta  ecx  nur  sian  utilon,  nepre farigxos propagandisto.   Li  deziras  do  lauxeble  akceligi  la interfratigxon de  gentoj,  pereigi  la  malamon  inter  popoloj, almenaux pligrandigi  la  utilojn kaj agrablajxojn,  kiujn li mem povas ricevi per tiu efika rimedo,  nomata Lingvo Internacia.  En nia mondo de individualismo, de libera konkurado, oni tre malofte vidas okazojn,  ke  la  utiloj   de   cxiuj   homoj,   de   cxiuj partoprenantoj en  iu movado tiel profunde ligigxas kun interesoj de tuta homaro - tiel profunde kiel cxe Esperantista movado.
     La metodoj de propagando povas esti tre diversaj:  cxiu homo laboras laux  sia  karaktero,  laux  siaj  fortoj,   laux   lokaj cirkonstancoj. La personaj metodoj diferencas tiel ofte kaj estas
tiom multaj,  ke oni ne povas cxiujn ecx nomi. Tamen oni vidas en tuta propaganda  laboro  de  Esperantistaro  ian  evolucion,  ian gvidlinion, kio ebligas al ni  grupigon  de  cxefaj  metodoj.  Mi provos montri   la   evolucion   de   propagando,   konforme   al disvastigado kaj plifortigxado de Esperantista movado.
     La Majstro  kaj  liaj  unuaj kunbatalantoj havis propagandan kampon tre limigitan kaj malvastan:  al la mondo ili devis  pruvi kaj klarigi,  ke  solvo  de  problemo per artefarita lingvo estas ebla, kaj tiam atendi la scivolemon de ideaj  homoj,  forgesantaj sin pro la bono tuthomara.  Unuan (sic!) ili povis fari preskaux nur per brosxuretoj,  cxar la gazetistaro  malsxatis la aferon. Iliaj artikoloj  estis plenaj de teoriaj argumentoj kaj klarigoj, ne mankis ankaux alvokoj al idealismo homa, cxar la unuaj adeptoj devis labori  por  la  estonteco,  iatempe ecx malesperante, cxu iliaj penoj iam sukcesos.  La sorto de Volapuk estis ankoraux  en memoro. Dum  tiu  tempo  akiris Esperantista movado tiun internan varmon, tiun amikecon  por  samideanaro,  kaj  amon  al  la  tuta homaro, kiu  gxin  nun  distingas.  Tio estas "la atenda periodo" [substrekita] de propagando.
     La anaro  de  Esperanto  kreskas malrapide,  sed gxi kreskis tamen. Baldaux [komencis] [substrekita per rugxa krajono]  la  dua periodo, dum  kiu  la  smideana  rondo jam tiom densigxis,  ke la persona interrilato povis en kelkaj,  komence maloftaj, sed cxiam plifortigxantaj okazoj   anstatauxi  la  interrilatadon  skriban, leteran. Tio ne malgrandigis la  idean  flankon  de  movado;  sed plifortigis nur  esperon  en  iamam  venko.  Tamen ili gajnis per internacia lingvo nur trezorojn kaj profitojn spiritajn, animajn, neniam materialajn:  pro  tio oni ne povis esti en sia propagando tro altrudemaj,  sed devas sercxi kaj samideanigi la  homojn  pli malpli ideajn.  Tion  oni  faris,  konatigante  al  la mondo sian aferon, nun jam per paroladoj kaj gazetaj artikoloj,  kies nombro progresie kreskas.  Estis do tempo de semado,  cxiama semado, sen sciado, kie kaj kiam la semo trovis  bonan  kampon  kaj  favorajn
cirkonstancojn por  kresko.  Oni  semis  cxiam,  cxu  busxe,  cxu skribe,cxu presene[?] atentante, kien la semo falos - tute hazarde. Tion oni povas nomi [la periodo de hazarda propagando][substrekita].
     La tria  periodo  komencis  antaux  kelkaj  jaroj  - kiam la Esperantista movado suficxe  disvastigxis  kaj  fortikigxis,  por doni al  adeptoj ne nur spiritajn sed ankaux materialajn utilojn. Tiun tempon,  periodon de  la  praktika  uzebleco  kaj  uzado  de Esperanto, ni  povas  kalkuli  de  [la] 1906-09 jaro[j],  kiam la unuaj kongresoj montris la valoron de internacia komprenilo,  kaj la U.E.A. eklaboris gxin praktike utiligi. Nun ni povas ajm diri, ke [la]  Esperantista  movado  estas  suficxe  forta   por   doni praktikan rekompencon al penoj, kiujn la lernado de Lingvo Internacia postulas,  nun ni havas [rajton] [substrekita] insisti  pri
esperantigxado en  cxiu  okazo  kaj  cxe  cxiuj.  Tio  aliigas la propagandan sistemon kaj metodon:  en okcidenta Euxropo ni  vidas jam, ke [propagando farigxas sistema kaj praktika] [substrekita].
     Nuntempe la propagandisto ne bezonas plu  labori  okaze,  li povas sercxi  kaj elekti objektojn por sia laboro.  Li elektu ian klason da  personoj,  havantaj   suficxe   vastajn   internaciajn interesojn -  tio  estas  grava  postulo  -  kaj  klarigi  al ili praktikan utilon   nome   por   ilia   profesio.   Aliflanke   la propagandisto ne devas fari nur unufojan laboron - li devas siajn penojn ripeti,  multfoje ripeti,  gxis li nepre venkos. Li memoru pri rezultatoj de obstina,  pacienca,  insistema laborado; memoru pri efiko de gutoj, konstante falantaj sur unu kaj sama loko. La metodo de propagando - cxu busxa,  skriba, aux presa ,- cxu pera aux senpera - ne sxangxas la principon.  La propagando devas esti konscia, [sistematika]   [substrekita  per  rugxa  krajono],  kaj dauxrigata gxis kaptitoj estas farigxintaj veraj esperantistoj.
     Sed la  nuntempa propagandado havas ankoraux alian flankon, [la praktikan] [substrekita].  Ni devas uzi  la  Esperanton,  uzi gxin por  cxiuspecaj celoj,  kaj per tio montri,  ke gxi donas al
siaj adeptoj multajn profitojn,  kiujn oni  ne  povas  akiri  per naciaj lingvoj.  Ne  forgesu  la naturan legxon,  ke movado en iu direkto farigxas des pli facila,  ju pli  kutima  gxi  estos.  La Esperanto devas  penetri cxien,  kie trovigxas ecx plej malgranda ero de  internacieco.  Se  oni  tion  faras,   tiam   la   teoria propagandado farigxos  baldaux  superflua,  kaj  tiam ni havos la
lastan periodon de propagando - [periodon,  kiam nenia propagando estas bezona] [substrekita].

                                      J.A.Rahamegi

     Sukcesis - A.Sahxarov
             N.Korzlinskij

*********