КЛЕЙСТ ГУСТАВ   

Г-ну заведывающему Институтом Эсперанто в г. Москве
Густава Карловича Клейст,
проживающего в г. Москве

                        Заявление

     Имею честь просить Вас, Милостивый Государь, о допущении меня к экзамену в знании  специального  курса  языка  Эсперанто  по программе Института.

                                       Густав Клейст

     Москва, 13-го Октября 1913 г.

          Резолюция: Назначен экзамен на 13 октября    А.Сахаров

Aŭtobiografieto

Mi, Gustavo, Rudolfo Kleist naskiĝis en Wehlaŭ, malgranda urbo en Orienta Prusujo (Germanujo) la 8-an de Septembro 1888. Mia patro estas posedanto de viandvendejo. Mi vizitis Wehlaŭ'an gimnazion ĝis "Obertertia" (la 8a klaso) kiam mi subite malsaniĝis. Mi suferis je pulmmalsano kaj estis devigata [korektita per krajono: "devigota"] preskaŭ konstante resti en lito dum proksimume du ajroj. [Malgraŭ ĉiuj kuracistoj] [substrekita per krajono] kaj diversaj aplikitaj kuracmetodoj mi ankaŭ [en] [substrekita per krajono] la sekvantaj kvar jaroj ne resaniĝis kaj nur kiam miaj gepatroj decidis konsulti unu profesoron en Koenigsbergo, kiu konsilis al mi pasigi unu somero [al] [substrekita p.k.] la bordo de la Balta maro, mi post tiu ĉi kuracado komencis pli bone farti. Bedaŭrinde estis nun tro malfrue daŭrigi la vizitadon de la gimnazio kaj poste komenci la studadon [ĉe] [substrekita kaj korektita per krajono: "en"] Universitato, krom tio miaj gepatroj ne estas sufiĉe riĉaj por ankoraŭ multe elspezi [monon] por mi, kaj mi estis sekve
devigita serĉi alian vivvojon. Mi komencis labori en la kontoro de unu konatulo de mia familio en Wehlaŭ, ĉar en tiu ĉi tempo mi ankoraŭ ne tute resaniĝis kaj en kontoro de ia fremdulo mi ne povis riski tiel ofte foresti, kiam la malsano min denove devigis resti en lito por kelkaj tagoj (En tiu ĉi tempo mi ankaŭ finis kvarmonatan kurson en komerca lernejo en Fusterburgo). [Komence de] [substrekita per krajono] la jaro 1910 mi eksentis min pli bone kaj decidis preni oficon ĉe pli granda firmo en granda urbo. Mi trovis tian en Koenigsbergo, kie mi estis de Januaro 1911 ĝis Decembro 1912. En vintro [de] 1912 min
ekkaptis deziro veni Rusujon. Mi skribis al la Moskva Delegito de U.E.A., petis informojn k.t.p. Mia unua provo utiligi mian scion de Esperanto tre bone sukcesis. Mi trovis pere de Esperanto oficon, amikojn k.t.p. en Moskvo kaj [mia nuna vivmaniero tie ĉi estas ja konata] [substrekita per krajono].

Gustavo Kleist

Moskvo, la 13-an de Oktobro 1913

Bone N.Korzlinskij
Sufiĉe bone AAjspurit
Bone K.Ŝidlovskij

Kiel mi fariĝis Esperantisto!

Kun Esperanto mi konatiĝis en vintro de la jaro 1910. Unu el miaj onkloj donacis al mi grandan germanan verkon "Bibliotek des allgemeinen und praktischen Wissens" kaj en la sesa volumo de tiu ĉi verko mi trovis kurson de Esp[eranto] verkita de S-ro Prof. Christaler. Antaŭ[e] mi preskaŭ nenion aŭdis pri Esp[eranto] kaj eĉ ne bone komprenis kio ĝi estas, sed nun mi tre interesiĝis kaj komencis ĝin studi. La gramatikan kaj la tutan ekzercaron mi <en> [forstrekita kaj superskribita per krajono: "dum"] proksimume tri semajnon ["n" substrekita p.k.] trastudis, sed nun mi ne sciis vojon kiamahiere pli bone
konatiĝi kun tiu ĉi lingvo. Mi vivis tiam en malgranda urbo, neniu alia sciis aŭ interesiĝis pri "tia malsaĝa, senutila afero", kiel ili nomis Esp.[eranton]. Prof. Christaller mem ja skribis iom pri la movado k.t.p., sed malmulte kaj mi ne sciis [al kiu min turni pri helpo] [substrekita per krajono]. Por iom lerni paroli mi havis longajn [interparoladojn kun la meblaro de mia ĉambro] [substrekita per krajono], dum kiuj mi mem demandis kaj respondis. Sed hazardo (sic!) min konatiĝis ["ĝ" substrekita p.k.] pli bone kun la Esp. movado. Mi en tempo, kiam mi studis Esp., ankaŭ per meminstruo lernis anglan lingvon kaj en la ĵurnalo "The Translator", gazeto por ekzerco de angla lingvo mi trovis anoncon de unu S-ro Taschek el Vieno en kiu li diras, ke li estas propagandisto de Esp. kaj donas senpage ĉiujn informojn pri tiu ĉi lingvo. Mi skribis al li kaj petis informon pri la elparolado de -oj -aj, pri kiuj Christaller diras ke oni prononcu ilin kiel mallongan i. Mi sekve elparolis o-i' kaj a-i' kaj ĉar tio al mi ŝajnis sufiĉe malfacila mi petis informon. S-ro Faschek ne nur detale kaj bone kaj bone respondis al mi pri tio, sed ankaŭ sendis al mi propagandajn foliojn k.t.p. Li rekomendis al mi aĉeti La Fundamentan Krestomation de S-ro Zamenhof, la biblion de la Esperantistoj, kiel li ĝin nomis kaj aliĝi al U.E.A. Kiel delegiton de mia regiono li nomis S-ron Schwaiger el Koenigsbergo. Mi ĉion faris laŭ liaj konsiloj kaj ankaŭ komencis kun li korespondadon, kiu poste bedaŭrinde ĉesiĝis pro malsaniĝo de li kaj verŝajna morto, ĉar mi neniam pli [de li] [sustrekita per krajono] aŭdis.
En Januaro de 1911-a jaro mi veturis Koenigsbergon kaj unuan fojon povis paroli Esp. Mi vizitis S-ron Schwaiger kaj mi estis mirigita kiel bone ni povis interkompreniĝi. Poste mi restis en Koenigsbergo, fariĝis ano de Esp. grupo kaj de tiu ĉi tempo [komencis] [substrekita p.k.] mia vivo en Esperantujo, kiun landon mi neniam plu forlasos.

Gustavo Kleist

Moskvo, la 13-an de Oktobro 1913

Rezolucioj: Bone K.Ŝidlovskij
Bone Korzlinskij
Bone A.Ajspurit

[skribita en malgrandlitera "speciale" germana skribmaniero]

Aliaj diplomitoj de la Moskva Instituto de Esperanto.